Bir ülkede sosyal politikanın gelişimini etkileyen çok sayıda faktör bulunmakta ve ülkelerin sosyal politika gelişimleri birbirlerinden farklı seyretmektedir. Batılı ülkelerde sosyal politika, sosyal politika aktörleri tarafından ortak çabayla biçimlendirilirken, gelişmemiş veya gelişmekte olan ülkelerde sosyal politikanın gelişiminin başat aktörü devlettir. Osmanlıda, devletin toplumsal sorunlara müdahalesinin koruyucu nitelikten ziyade yasaklayıcı olması, tarım toplumu özelliklerine sahip olması ve endüstrileşmenin zayıf olmasının sonucu olarak toplumsal sınıflar doğup güçlenememişlerdir. Toplumsal sınıfların oluşmaması sosyal politikanın doğması için gerekli koşulları oluşturamamıştır. Osmanlı İmparatorluğu’ndan Türkiye Cumhuriyeti’ne geçişte ekonomik ve sosyal alanda keskin değişimlerden ziyade yumuşak bir geçiş olmuştur. Bu bağlamda Osmanlıda olduğu gibi Türkiye Cumhuriyeti’nde de sosyal politikanın gelişiminde devlet başat aktör konumundadır. Türkiye’de, cumhuriyetin ilk yıllarında ve sonrasındaki dönemlerde ortaya çıkan problemlerden dolayı sosyal politikanın gelişimi sınırlı kalmıştır. Bu çalışmada, Türkiye sosyal politikasının 20. Yüzyıldaki tarihsel gelişimini belirli dönemlere göre sınıflandırarak, bu dönemde gerçekleşen sosyal politikadaki temel gelişmelerin ortaya konulması amaçlamaktadır.