Çocuklar doğdukları andan itibaren öğrenmeye başlarlar, bu öğrenmelere kaynaklık eden en önemli çevresel unsur ailedir (Kılıç, 2010; Özbey, 2010). Yaşamın kritik yılları sayılan erken çocukluk yıllarında çocukların gelişimlerini en üst düzeyde gerçekleştirebilecekleri nitelikli çevreler, çocuk-eğitimci(okul)-aile-toplum dörtlüsünün birbiriyle karşılıklı etkileşimli ve geçişli olarak ele alınması ile oluşturulabilmektedir. Bu çalışma anne-babalara yönelik uygulanan anne-baba üniversitesi uygulamasının aileler üzerindeki etkisini ortaya koymak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden eylem araştırması kullanılmıştır. Klasik eylem araştırması olarak planlanmış olan bu çalışma eylem araştırması modellerinden Mills Modeli’ne göre tasarlanmıştır. Araştırmada veri toplama aşamasında görüşme formlarından yararlanılmıştır. Katılımcılar ile yüz yüze gerçekleştirilen ön görüşmeler ve eğitim programının ardından ise son görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Aile Eğitimi Programının çerçevesi ve uygulanma sürecinin düzenlenmesi araştırmacılar tarafından gerçekleştirilmiştir. 10 hafta süre ile uygulanan Aile Eğitim Programına okul öncesi dönemde çocuğu olan 14 ebeveyn gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılar ile yapılan ön ve son görüşmelerden elde edilen veriler döküm hale getirilmiş ve içerik analizi yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. İçerik analizi MAXQDA programı kullanılarak yapılmış ve ön görüşme ile son görüşmeden elde edilen görüşme sonuçlarının içerik analizlerinden elde edilen verilerin sunumu şekiller ve grafikler kullanılarak MAXQDA yardımıyla tasarlanmıştır. Anne Baba Eğitimi Programı sonrasında anne-babaların iletişim konusunda kendilerini güçlendirdiği saptanmıştır. Ayrıca AEP’in ailelerin güçlenmesini sağladığı ve önceden ailelerin kendilerini yalnızca birkaç alanda yeterli ve güçlü hissederken eğitim sonrasında bu alanın genişlediği görülmüştür.