Örgütsel yalnızlık, okullar ve öğretmenler için ele alınması gereken önemli bir konudur. Eğitim ortamında, örgütsel yalnızlık tükenmişliğe, motivasyonun azalmasına ve işten ayrılma olasılığının artmasına neden olabilir. Kendilerini izole edilmiş ve desteksiz hisseden öğretmenler de öğrencilerine mümkün olan en iyi eğitimi vermekte zorlanabilir. Okullarda, işin doğası gereği örgütsel yalnızlık özellikle belirgin olabilir. Öğretmenler ve personel genellikle uzun saatler çalışmakta, sosyal etkileşim için sınırlı fırsatlara sahip olmakta ve farklı programlar veya roller nedeniyle meslektaşlarından kopuk hissedebilmektedir. Buna ek olarak, birçok okulun hiyerarşik yapısı, öğretmenlerin ve personelin farklı rollerdeki veya kişilerle bağlantı kurmasını zorlaştırabilir. Bu araştırmanın amacı, ortaokullardaki öğretmenlerin örgütsel yalnızlık algılarını belirlemek ve bazı demografik değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadıklarını incelemektir. Örnekleme türü basit seçkisiz örneklem kullanılarak 253 öğretmen üzerinde çalışılmıştır. İş Yaşamında Yalnızlık Ölçeği kullanılarak veri toplanmıştır. Araştırma sonuçları, öğretmenlerin genellikle düşük örgütsel yalnızlık algısına sahip olduğunu göstermiştir. Ancak, yaş ve okul türü değişkenleri için farklılaşma tespit edilmiştir. Diğer değişkenlerde farklılaşma gözlemlenmemiştir. Araştırma sonuçlarına dayanarak, çeşitli öneriler geliştirilmiştir.