Viral artritler çeşitli viral enfeksiyonlar sırasında veya enfeksiyondan sonra ortaya çıkan, çoğu kez kendini sınırlayıcı ve nondestruktif özellikte artritlerdir.Viral artrit patogenezi halen tam olarak anlaşılamamıştır, ancak sinovial hücrelerin direkt invazyonu, immun kompleks oluşumu ve moleküler taklit gibi mekanizmalar üzerinde durulmaktadır. Tüm dünyada en sık artrite yol açan virüsler Parvovirüs B19, Rubella, hepatit B ve hepatit C virüsü ve alfavirüsler olup, Zika ve Chikungunya gibi virüsler de endemik bölgelerde artrite yol açan tropikal virüslerdir. Ayrıca 2019’dan beri tüm dünyayı etkileyen Covid -19 pandemisi sırasında SARS-CoV-2 virüsünün de artrit ve artrlji gibi kas iskelet sistemi bulgularına yol açtığı saptanmıştır.
Birçok viral artrit genellikle viral enfeksiyonlarda görülen nonspesifik semtomlarla başlar. Eklem tutulumu değişik paternlerde olabilir. Rutin laboratuvar testlerinde genellikle büyük bir anormallik görülmemekle beraber bazen ANA, RF, Anti-ds DNA ve ANCA gibi otoantikor pozitifliğine yol açabilirler. Ayrıca genellikle kendini sınırlayan bir artrit formu olmakla beraber, özellikle immun yetmezlikte veya kronik persistan enfeksiyon varlığında artrit kronikleşebilir. Uzun süren viral artropati vakalarında yanlışlıkla kronik romatizmal hastalık tanısı konabilir. Viral enfeksiyon kronik romatizmal hastalığın etyolojisinde tetikleyici faktör de olabilir. İki hastalık grubu arasındaki tedavi yöntemleri farklı olduğundan, viral artritlerin ayırıcı tanısını yapmak önemlidir.