Son elli yılda toplumsal değişimdeki hız, kamu yönetiminde de değişimleri tetiklemiştir. Özellikle teknoloji yönünden yaşanan değişimler, toplumların ve devletlerin “devlete bakış açısında” çok önemli yenilik ve değişimlerin oluşmasına sebep olmuştur. Teknoloji geliştikçe toplum yapısı, çalışma hayatı ve kamu yönetimi, yeni ortama uyma ve durumdan vazife çıkarma anlayışı içerisinde yeni yapılaşmalara, yeni görevlere ve yeni hedeflere doğru yönelmiştir. Bu yönelim içerisinde kamu yönetimi, değişimin günümüzdeki son evresi olan dijital kamu yönetimi evresine doğru yol almaya başlamıştır. Kamu yönetimi, dijital hayatın son hızla yol aldığı bu çağda, teknolojinin sunduğu imkânları bünyesine entegre etme yolunda çaba göstermektedir. Bu çaba içerisinde son yıllarda yaygınlaşan dijital sistemlerden birisi de dijital ikizdir. Dijital ikiz sistemlerinin barındırdığı veri depoları, büyük imkânlar sunarken bazı tehlikeli durumlara da neden olabilecektir. E-Devlet, mobil devlet ve akıllı devlet aşamalarından sonra dijital devlet noktasına gelen kamu yönetimi, teknolojinin getirdikleri kadar götürebilecekleri üzerine de düşünmeye başlamıştır. Dijital dünyanın aşırı bilgi yükü içerisinde sahip olduğu verileri korumak zorunda olan kamu yönetimi, bireysel mahremiyet ağırlıklı etik ihlallerini ve dijital veri güvenliğini tehlikeye atabilecek kötü niyetli yazılımları engelleyici tedbirleri almak durumunda olduğunun farkına varmıştır. Olası bir dijital krizin nelere yol açabileceğini tahmin etmenin zor olmadığı bu dönemde devletler ve kamu örgütlenmeleri, önce kendilerini, sonra veri sahiplerini koruyucu önlemler almak durumundadır. Eğer ortada bir bilgi varsa, bu bilgiyi kötü amaçla kullanacak kötü niyetli birileri de mutlaka olacaktır. Küresel dijitalleşme sayesinde dünyanın her yerinden ulaşılabilecek olan dijital dünya, kamu yönetimleri adına hem büyük bir nimet, hem de büyük bir külfet olabilmektedir.