Bir mekânın kimliğini yalnızca yapısal özellikleri mi belirler? Mekânı değiştiren ve şekillendiren bir unsur da görsel tasarımlardır. Mekânda yer alan ve o mekâna estetik bir bakış imkânı sunan görsel tasarımlar, farklı uygulamalar ile örneklendirilebilir. Bu uygulamalardan biri olan süpergrafikler, oldukça büyük ölçekli ve genellikle bir mekâna entegre edilmiş grafik tasarım uygulamalarıdır. Estetik ve işlevselliğin beraberliğinde bu tasarımlar, mekâna ait farklı bir deneyim sağlamayı amaçlar. Sanat ve tasarımın kesişim noktasında yer alan süpergrafikler, mekânlara sadece görsel bir zenginlik kazandırmakla kalmaz, aynı zamanda yönlendirme, kimlik oluşturma ve kullanıcı deneyimini zenginleştirme gibi işlevsel roller de üstlenir. Bir mekânın karakterini belirleyen unsurların neler olduğunu saptayabilmek, süpergrafiklerin estetik ve işlevsel olma halini destekler. Mekâna ait bir hikaye yaratmak, var olan bir hikayeyi değiştirmek ya da beslemek noktasında da destekleyici bir rol de üstlendiği düşünülen bu uygulamalar, kamusal alanda dönüştürücü ve vurgulayıcı bir etki yaratmayı da mümkün kılar. Bu bağlamda süpergrafik uygulamaları, hem estetik olan hem de fonksiyonel gereklilikleri yerine getiren büyük ölçekli görsel tasarımlar olarak nitelenebilir. Süpergrafiklerde kullanılan her bir çizgi ve form, mekânla diyalog kurmayı sağlar ve görsel bir kimliğin ötesinde, uygulandığı mekânı anlamlandırmayı amaçlar.

Süpergrafikler, özellikle 21. yüzyılda, kendine sıklıkla uygulama alanı bulan, kentin ve mekânların görünümüne katkıda bulunan, tamamen yasal ve planlı uygulamalardır. İlerleyen zamanlarda örneklerine daha da sık rastlanılacağı düşünülmektedir. Mimari, kent tasarımı ve görsel tasarımın kesişim noktası ve modern bir tasarım aracı olan süpergrafikler, ulusal ya da uluslararası yayınlarda nadiren ele alınan bir konudur. Bu çalışmanın amacı, süpergrafikleri modern bir şehrin çevresel tasarımında bir tasarım ve sanat yöntemi olarak ele almaktır. Bu bölümün, bu anlamda alana katkı sağlayabileceği düşünülmektedir.