Bu makale, Arap Baharı'nın Suriye üzerindeki etkisini, totaliter rejim ve göç arasındaki ilişki bağlamında ele almaktadır. Tarihsel olarak Osmanlı’dan Fransız mandasına, oradan da bağımsız bir devlet olarak günümüze uzanan Suriye’nin siyasi yapısı incelenmiştir. 1970'ten itibaren Hafız Esad’ın baskıcı yönetimi, Nusayriler ile şekillenen siyasi sistem ve Müslüman Kardeşler gibi muhalif hareketlere karşı sert müdahaleler ele alınmıştır. Esad rejimi, özellikle 2011’de başlayan Arap Baharı ile büyük bir kriz yaşamış, halk ayaklanmaları hızla iç savaşa dönüşmüştür. Protestoculara yönelik sert müdahaleler, ABD ve Avrupa’nın Esad karşıtı tutumunu artırırken, Rusya, İran ve Çin rejimi desteklemiştir. Bu süreçte Suriye toprakları vekalet savaşlarına sahne olmuş, etnik ve mezhepsel ayrışmalar derinleşmiştir. Sonuç olarak milyonlarca insan yerinden edilmiş, büyük bir göç dalgası başlamış ve Türkiye en çok etkilenen ülkelerden biri olmuştur. Türkiye, geçici koruma kapsamında milyonlarca Suriyeliye ev sahipliği yaparken, bu durum uluslararası siyasette ve iç politikada önemli sonuçlar doğurmuştur. Makale, totaliter yönetimlerin göç üzerindeki etkisini vurgulayarak, Suriye krizinin bölgesel ve küresel boyutlarını değerlendirmektedir.