Mevlid, çocukluğumuzdan yetişkinliğimize bize eşlik eden bir metindir. Dini ve duygusal dünyamızda önemli bir yeri vardır. Zamanla dinsel bir geleneğe dönüşerek günümüze kadar gelmiştir. Bu gelenek Müslüman Türkler arasında yaygınlaştıkça birlik ve beraberliği tesis eden güçlü bir anlayışa/ ritüele dönüşmüştür. Zaten İslam öncesi dönemlerde de Türkler arasında özellikle dini temelli bu tarz oluşumların varlığını bilmekteyiz. İslamın kabulünden sonra ise İslamın temel rükünlerine aykırı olmayan bazı alışkanlıklar kendisini devam ettirmiştir. Mevlid, Türk-İslam anlayışının da veciz bir ifadesi ve Türklerin İslam yaşam biçiminin bir özü gibidir. Mevlid 14. Yüzyılın yarısından sonra ele alınsa bile, tarihsel bir arka planı vardır. Karahanlılar, kuruldukları bölgede Müslüman Türk medeniyetinin başlamasını sağlamışlardır. Diğer yandan Karahanlı bölgesindeki medreselerle beraber kitabi bir özellik kazanan Sünni İslam düşüncesi gücünü hem Türk kimliğinden hem de İslam’ın temel ilkelerinden almıştır. Karahanlılar ile başlayan Türk-İslam çizgisi kendilerinden sonra gelen diğer Türk devlerine de etki etmiştir. Özellikle de bu dönemle başlayan Sünni İslamın okullaşma hareketi sonraki dönemlerde sistemleşmiş ve bu medreseler günümüze yakın zamanlara kadar yükseköğretimin bir parçası olarak kalmıştır. Bu tarihsel süreçte Karahanlıların ve özellikle Türkistan coğrafyasındaki Türklerin İslamiyet’e geçmesinde Abdülkerim Satuk Buğra Han’ın önemli bir rolü vardır. Onun destanı ilk dönem Türk-İslam yorumu açısından ehemmiyete sahiptir.  Çünkü göçebe hayat tarzından ötürü Türkler, çok geniş bir sahada varlık göstermişlerdir. Çeşitli din ve inanç sistemleri ile karşılaşmışlardır. Gerek semavî gerekse sadece inanç ve ritüellerden ibaret olan dinlerden etkilenmişlerdir. Türk-İslam yorumu da şekillenirken bu sürecin çıktıları da belirleyici olmuştur. Bu çalışma, iki temel metnin, bahsi geçen süreçlerin de göz önünde bulundurulması ile yansımaları ve mukayesesinden yola çıkılarak ele alınmaya çalışılmıştır.