Yüksek teknoloji ihracatı, küresel ekonominin temel belirleyicilerinden biri olup, ülkelerin rekabet gücünü artırmada kritik bir rol oynamaktadır. Çünkü yenilikçilik ve bilgi ekonomisine geçişin temel unsurlarından biri olarak ekonomik büyümeye, kalkınmaya ve sürdürülebilir gelişime katkı sağlamaktadır. Ancak, gelişmekte olan ülkelerde yüksek teknoloji ihracatının istenilen düzeyde olmaması, yapısal faktörler ve teknolojik kapasite eksiklikleri gibi sorunlarla ilişkilendirilmektedir.  Bu nedenle, bu çalışmada Türkiye’nin yüksek teknoloji ihracatının seçili makroekonomik göstergelerle olan ilişkisi incelenmiş ve zaman içerisindeki değişimleri değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlar, Türkiye’nin yüksek teknoloji ihracatının yıllar içinde artış göstermesine rağmen halen gelişmiş ülkelerin gerisinde kaldığını ortaya koymaktadır. Korelasyon analizine göre, yüksek teknoloji ihracatı ile AR-GE harcamaları ve patent başvuruları arasında beklenenden zayıf ilişkiler bulunmaktadır. Bu durum, Türkiye’de AR-GE yatırımlarının ticarileşme sürecinde etkin kullanılamadığını ve kapasitesinin yeterince değerlendirilemediğini göstermektedir. Ayrıca, eğitimli iş gücünün ekonomik büyüme ile olan sınırlı ilişkisi, insan sermayesinin etkili bir şekilde ekonomiye entegre edilmediğine işaret etmektedir.  Sonuç olarak, Türkiye’nin yüksek teknoloji ihracatını artırabilmesi için teknoloji odaklı üretim süreçlerine daha fazla yatırım yapması, AR-GE harcamalarını verimli hale getirmesi ve eğitimli iş gücünü etkin kullanması gerekmektedir. Bu bağlamda, politika yapıcıların stratejik ve yenilikçi reformlarla teknoloji ihracatını teşvik eden bir ekosistem oluşturması büyük önem taşımaktadır.