Bu çalışma, Türkiye'de sosyal belediyecilik anlayışının dezavantajlı gruplara yönelik uygulanmasını ve başarılı örneklerin diğer belediyelere nasıl ilham kaynağı olabileceğini incelemektedir. Türkiye'de sosyal belediyecilik, yerel yönetimlerin sosyal devlet ilkelerine uygun olarak toplumsal eşitsizlikleri azaltmayı ve dezavantajlı grupların yaşam standartlarını yükseltmeyi hedefleyen bir yaklaşımdır. Çalışma, belediyelerin sosyal hizmet projelerini, sosyal yardımlar, eğitim ve sağlık destekleri, engelli bireylere yönelik özel programlar ve yaşlı bakım hizmetleri gibi geniş yelpazede sundukları hizmetleri ele almaktadır. Araştırma, sosyal belediyecilik uygulamalarının etkinliğini ve kapsamını değerlendirerek, toplumsal bütünleşme ve sosyal adaletin sağlanmasına katkılarını ortaya koymaktadır. Ayrıca, bu hizmetlerin sadece dezavantajlı bireylerin yaşam kalitesini artırmakla kalmayıp, aynı zamanda toplumun genel refah seviyesini yükseltme potansiyelini de vurgulamaktadır. Çalışma, başarılı sosyal belediyecilik örneklerinin yaygınlaştırılması ve diğer belediyelere örnek teşkil edecek uygulamaların geliştirilmesi gerektiğini savunmaktadır. Gelecekte yapılacak çalışmalar, sosyal belediyecilik uygulamalarının daha da geliştirilmesine ve toplumun tüm kesimlerine eşit hizmet sunulmasına katkı sağlayacaktır. Bu bağlamda, sosyal belediyecilik anlayışının yaygınlaştırılması, toplumsal refahın artırılması ve sosyal adaletin sağlanması açısından büyük önem taşımaktadır.