Tarihsel süreçte toplumların çeşitli ihtiyaçlarını organize etme amacıyla oluşturulan bürokratik yapı, kamusal örgütlenmenin temel dinamiği haline gelmiştir. XIX. yüzyılda Weber tarafından teorik çerçevesi oluşturulan bu örgütlenme biçimi, resmi yetki alanı, hiyerarşik yapı, işbölümü ve uzmanlaşma, kural ve prosedürler, yeterlilik ve kariyer yönelimi, gayrişahsilik ve yazılı belgelere dayalı yönetim ilkeleriyle modern bürokrasilerin temelini oluşturmuştur. Bu yapı tarihsel süreçte toplumsal işlem ve işlerin hacim olarak artması, devletleşme ve ulus-devletin ortya çıkması, kapitalizm, ideolojik ve siyasal gerekçeler, özel idari sorunlar ve ihtiyaçlar, sanayileşme, demokrasi ve eşitlik düşüncesi ve sosyal koşullar bağlamında kurumsallaşmıştır. Ancak günümüzde ortaya çıkan gelişmelere bağlı olarak Weber’in oluşturduğu bürokratik yapıda çeşitli sorunların oluştuğu belirtilmekte ve bu nedenlere dayalı olarak eleştirilmektedir. Bürokratik yapının ana hatlarıyla merkezileşme, kuralların katılığı, resmi ve resmi olmayan yapılar, siyasallaşma, siyaset-bürokrasi ilişkisi, rejim ve bürokrasi ilişkisi, bürokrasi-demokrasi ilişkisi, etkinlik ve verimlilik, sorumluluktan kaçma ve inisiyatif, personel sistemi, dışa kapalılık ve gizlilik, bürokratizm, ekonomik gelişme, uyumluluk, birey, bürokratik tavır ve etik gibi temel sorun alanlarının olduğu vurgulanmaktadır. Bu sorunlara rağmen bürokrasi modern çağın gelişmelerine ayak uydurarak kamusal yönetimin ve büyük ölçekli firmaların örgütlenme modeli olarak vazgeçilmezdir.