Bu çalışma, Türkiye’deki kentleşme sürecini tarihsel bir perspektifle ele alarak, kentleşmenin nedenlerini ve etkilerini incelemektedir. Türkiye’de kentleşme, sanayileşme yerine tarımda makineleşmeye bağlı olarak kırsal alanlardan kentlere göçle şekillenmiştir. Bu süreç, ülkenin ekonomik, sosyal ve kültürel yapısını dönüştürmüş, toplumsal değişim ve modernleşmenin bir göstergesi olmuştur. Kentleşmenin ekonomik, siyasi, teknolojik ve sosyo-psikolojik nedenleri tartışılmış; hızlı kentleşmenin beraberinde getirdiği altyapı eksiklikleri, gecekondulaşma ve çevre sorunları gibi olumsuzluklara dikkat çekilmiştir. Çalışmada Türkiye’de kentleşmenin, toplumsal yapının modernleşmesini sağlamakla birlikte, kentleşme politikalarının yetersizliği nedeniyle bazı kronik sorunlara yol açtığını göstermektedir. Özellikle hızlı kentleşme, ekonomik kalkınma ile uyumlu bir şekilde planlanmadığında toplumsal ve çevresel dengesizlikler yaratmıştır. Bu bağlamda, kentleşme yalnızca nüfus hareketleri değil, aynı zamanda ekonomik, sosyal ve kültürel değişimin bir yansımasıdır. Çalışma, Türkiye’nin kendine özgü kentleşme dinamiklerini anlamaya katkı sağlayarak, gelecekte daha sürdürülebilir ve planlı kentleşme politikaları geliştirilmesi gerekliliğini vurgulamaktadır. Çalışmanın, Türkiye’nin kentleşme yolculuğuna dair genel bir bakış sunarak literatüre katkı sağlaması hedeflenmektedir.