Kitre bebek, Türk kültürüne özgü, el emeğiyle yapılan bir sanat eseridir. Geven bitkisinin özsuyundan elde edilen kitre adı verilen doğal bir zamk kullanılarak şekillendirilen bu bebekler, yüzyıllardır Türk geleneklerini yansıtan özgün bir yapıya sahiptir. Kitre bebek yapımının kökleri Orta Asya'ya kadar uzanmaktadır. Göçebe Türk toplulukları, keven ağacının özsuyundan elde ettikleri kitreyi çeşitli amaçlarla kullanmışlardır. Anadolu'da ise kitre, özellikle bebek yapımında yaygınlaşmıştır. Osmanlı döneminde saraylarda dahi kitre bebekler yapılmış ve bu sanat önemli bir yere sahip olmuştur. Kitre bebek yapımında öncelikle telden bir iskelet oluşturulur, ardından pamukla kaplanarak kitre ile şekillendirilir. Bu zahmetli süreç, bebeğin yüz hatlarının, el ve ayaklarının detaylı bir şekilde ortaya çıkmasını sağlar. Genellikle yöresel kıyafetler giydirilen kitre bebekler, o yörenin kültürel özelliklerini yansıtır. Kitre bebekler, Anadolu'nun farklı yörelerinde farklı anlamlar taşır. Kimi yörelerde bereket ve doğurganlığın sembolü olarak görülürken, kimi yörelerde ise nazardan korunmak amacıyla kullanılır. Ayrıca, kitre bebekler, geleneksel kıyafetler ve aksesuarlarla süslenerek yöresel kültürü yansıtmaktadır. Günümüzde kitre bebek sanatı, unutulmaya yüz tutmuş el sanatları arasında yer almaktadır. Ancak, son yıllarda kültürel mirasın korunması ve yaşatılması amacıyla çeşitli çalışmalar yürütülmektedir. Geleneksel el sanatları kursları ve atölyeler, kitre bebek yapımının gelecek nesillere aktarılmasında önemli rol oynamaktadır. Bu makale, Türk kitre bebek sanatının tarihçesini, yapım tekniklerini, kültürel önemini ve günümüzdeki durumunu ele almaktadır.