Gelişmiş ve gelişmekte olan her ekonomi yeni kaynaklara ihtiyaç duymaktadır. Ekonominin başındaki hükümetler de kaynak ihtiyaçlarını ulaşılması çok daha kolay olan borçlanmayla karşılamayı tercih etmektedirler. Ancak; dikkatli bir şekilde kullanılmayan ve yönetilemeyen borçlanmalar bir bağımlılığa dönüşmekte ve içinden çıkılamaz bir kısır döngü ortaya çıkarmaktadır. Nitekim, Osmanlı İmparatorluğu’nun sonunu getiren ekonomik sorunların başında da borçlanma gelmektedir. Osmanlı’nın kötü tecrübesinden ders almış olsa da Türkiye, Atatürk sonrasındaki dönemlerde borçlanmanın cazibesine kapılmış ve bunun acılarını çekmiştir. Borçların yarattığı krizler sonrasında önlemler alınmış, kemer sıkma politikaları uygulanmış, ancak yapılan bu düzenlemeler bir sonraki borç krizini engelleyememiştir. İçinde bulunduğumuz 2020’li yıllarda da durum pek de farklı değildir. Bu çalışmada Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulduğu günden bugüne iç borçlanması ve borç stokunun seyri, alt dönemler itibariyle incelenmektedir.