Üretimde buhar gücünün ağırlık kazanmaya başladığı birinci sanayi devriminden Endüstri 4.0’a uzanan yolculukta, teknolojik gelişmelerin, üretimde, insan gücünün işini kolaylaştırması ile pozitif etkileri olduğunun görülmesinin yanında emek yoğun sektörlerde insana olan ihtiyacı azaltmasıyla negatif etkileri olduğu da anlaşılmaktadır. Özellikle üretim alanında makineleşmenin artması, Ar-Ge faaliyetlerinin yaygınlaştırılıp önem kazanması ve teknolojik inovasyonların ortaya çıkması ile teknolojik gelişmelerin işsizliğe etkileri son yıllarda sıkça tartışılır bir konu haline gelmiştir. Bu bağlamda literatürde optimist ve pesimist olmak üzere iki ana akım görüşün ağırlık kazandığı görülmektedir. Optimist görüş; teknolojik ilerlemenin yeni iş fırsatları yaratarak ve iş gücünü daha verimli hale getirerek iş gücüne olumlu katkı sağlayacağını ifade etmekteyken, pesimist görüş ise, otomasyon sistemlerindeki gelişme ve robotlaşmanın hali hazırda iş gücü içerisinde yer alan emek faktörünün yerini alacağını belirtmektedir.

Bu çalışmada, son yıllarda, dünya genelinde yaşanan teknolojik gelişme ve inovasyonların işsizliğe kavramsal açıdan etkisi ele alınarak, işsizliğin teorik ve tanımsal anlamında bir değişiklik yaratıp yaratmadığı değerlendirilmeye çalışılacaktır.