Behçet hastalığı, ağız ve genital bölgede ülser, göz problemleri, cilt lezyonları, gastrointestinal ve nörolojik sorunlar, artrit, vasküler komplikasyonlar ve pulmoner endikasyonlar gibi çeşitli semptomlarla ortaya çıkar.  Behçet hastalığının etiyolojisi henüz net değildir. Genetik olarak yatkın ve duyarlı bireylerde genetik veya enfeksiyöz faktörler tarafından tetiklenen otoinflamatuar ve otoimmün bir özellik olarak kabul edilir. Behçet sendromunda hastalık alevlenmeleri tahmin edilemese de besinler, stres, mukozal travma, adet, diş çekimi ve enfeksiyonlar dahil olmak üzere çeşitli potansiyel tetikleyiciler bildirilmiştir . Behçet sendromunun nadirliği göz önüne alındığında, bu duruma özgü belirlenmiş bir beslenme protokolü yoktur. Ancak hastaların beslenme durumu, kronik bir inflamatuar bozukluk olarak sınıflandırılması göz önüne alındığında, sendromun klinik sunumu, devam eden inflamasyon ve ilaç kullanımından etkilenir. Hastaların gıda tüketiminin başarılı bir şekilde yönetilmesi remisyonu başlatmalı ve sürdürmeli ve hastaların yaşam kalitesini iyileştirmelidir. Sonuç olarak, bu faktörler genellikle iştahta, gastrointestinal fonksiyonda ve metabolik durumda değişikliklere neden olur . Bu nedenle, beslenme durumunun düzenli olarak izlenmesi son derece önemlidir.