Günümüzde gerek etkin kamu reformlarının gerçekleştirilmesinde gerekse sağlam kurumlar temelinde güçlü toplumsal yapıların oluşturulması konularında sosyal sermaye kavramının önemi sıklıkla vurgulanmaktadır. Her ne kadar kavramın iyi yönetim çerçevesinde değer kazanması batı literatüründe ancak 20. Yüzyılın sonlarında olsa da gerek İbn Haldun’un eserleri ve gerekse Ahi birliklerindeki uygulamalar göz önüne alındığında sosyal sermayenin özellikle Selçuklu ve Osmanlı döneminde toplumsal düzen ve iyi yönetim tesis edilmesi için etkin bir şekilde tatbik edildiği görülmektedir. Bu bağlamda, bu çalışma Osmanlı’daki yerleşik hayata geçiş sürecinde ve sonrasında toplumsal yapının korunmasındaki temel kurumlardan olan Ahi birliklerini sosyal sermaye yaklaşımı çerçevesinde analiz etmektedir.  Çalışma öncelikle sosyal sermaye kavramını açıklamakta ve ardından farklı sosyal sermaye türlerini irdelemektedir. Sonrasında sosyal sermaye kavramının iyi yönetim tesis edilmesi açısından önemi tartışılmaktadır. Ardından Türklerde egemen sosyal sermaye anlayışı ve iyi yönetim oluşturulması üzerindeki etkisi tarihsel bir perspektiften analiz edilmektedir. Çalışmada uzun bir tarihsel geçmişi olan ve günümüzde dahi sosyal, kültürel, ekonomik ve idari açıdan önemli izler bırakmış kurumların temelindeki olgunun sosyal sermaye olduğu sonucuna varılmıştır.