Dünya ekonomisinde yüksek enflasyon dönemleri, işletmelerin finansal raporlama ve mali yönetim uygulamalarında belirgin değişiklikler yaratmaktadır. Özellikle Türkiye gibi sık aralıklarla enflasyonla karşı karşıya kalan ülkelerde, enflasyon muhasebesine yönelik düzenlemeler önemli bir yer tutmaktadır. Bu bağlamda, işletmelerin finansal durumlarını gerçeğe en yakın şekilde yansıtabilmeleri amacıyla çeşitli düzenlemeler geliştirilmiştir. Türkiye’de bu amaç doğrultusunda 29 numaralı Türkiye Muhasebe Standardı (TMS-29) ve Vergi Usul Kanunu (VUK)’nda enflasyon muhasebesine yönelik hükümler bulunmaktadır. Bu iki düzenleme, önemli ölçüde benzer yaklaşımları benimsemiş olsa da, farklı amaçlarla oluşturulmuş olmaları nedeniyle, işletmelerin yüksek enflasyon dönemlerinde finansal raporlama süreçlerini etkileyen farklı yaklaşımları da barındırmaktadır. Bu çalışmada, TMS-29 ve Vergi Usul Kanunu’nun enflasyon muhasebesi uygulamaları arasındaki temel farklılıklar analiz edilmiş ve yüksek enflasyon dönemlerinde iki ayrı yaklaşımla oluşturulan finansal tablolar arasında gözlenebilecek olan farklılıkların nedenlerine açıklık getirmek istenmiştir.