Diyabetes mellitus (DM), insülin eksikliği veya insülin direnci nedeniyle gelişen, hiperglisemiyle karakterize bir metabolizma bozukluğudur. Gebelikte DM, pregestasyonel ve gestasyonel diyabet olmak üzere iki gruba ayrılır. Dünya genelinde diyabet prevelansı hızla artmakta, bu durum gebelerde hem maternal hem de fetal komplikasyonlara yol açabilmektedir. Diyabet yönetiminde temel hedef, sağlıklı bir gebelik süreci ve sağlıklı bir bebek dünyaya getirilmesidir. Ebe, risk grubundaki kadınlara düzenli glikoz ölçümleri yaptırmaları konusunda rehberlik etmeli ve gebelik planlaması öncesi glisemik kontrol sağlanmasını desteklemelidir. Oral antidiyabetik kullananların insüline geçmesi ve göz ile böbrek fonksiyonlarının değerlendirilmesi önerilmelidir. Gebelik sürecinde insülin direncindeki değişikliklere bağlı olarak glisemik kontrol, düzenli izlem ve uygun testler (HbA1C, glukoz tarama testi, OGTT) gerçekleştirilmelidir. Ebe; diyet, egzersiz, insülin uygulaması, glikoz ölçüm teknikleri, stres yönetimi, fetal hareket takibi ve hijyen konularında gebeye danışmanlık yapmalıdır. Hiperglisemi veya hipoglisemi durumlarında acil müdahale protokolleri açıklanmalıdır. Doğum esnasında kan şekeri düzenli takip edilmeli, insülin ve glukoz infüzyonlarıyla glikoz seviyesi kontrol edilmelidir. Enfeksiyon, kanama ve sıvı-elektrolit dengesi yakından izlenmelidir. Doğum sonrası insülin ihtiyacı azalır, ancak glikoz toleransı sorunu gelişebilir. Anneye emzirme danışmanlığı verilmeli, yenidoğan hipoglisemisine karşı önlemler alınmalıdır. Doğum sonrası komplikasyonlar, enfeksiyonlar ve neonatal bakım açısından gerekli takipler yapılmalıdır. Sonuç olarak, diyabetli gebelerde multidisipliner bir ekip tarafından sağlanan bireyselleştirilmiş bakım, olası komplikasyonları önlemek ve olumlu gebelik sonuçlarını desteklemek açısından hayati öneme sahiptir.