Dünya nüfusu her geçen gün yaşlanmaktadır. Doğum oranlarının giderek azalmasına karşılık beklenen yaşam süresinin uzaması, kaçınılmaz olarak nüfus yapısının yaşlılar lehine değişmesine neden olmaktadır. Nicelik olarak artış, her zaman nitelik olarak da artış olduğu anlamına gelmemektedir. Önemli olan, yaşlı nüfusun nicelik olarak artışının yanında, yaşlı nüfusa hizmet edecek sağlık insan gücünün artması, gerekli tıbbi ihtiyaçlarının karşılanması, sosyal hayatta etkin olmalarının sağlanması ve hayatlarının son evrelerinde mümkün olduğu kadar kaliteli bir yaşam sürmelerinin temin edilmesidir. Özellikle yaşa bağlı olarak artan sağlık hizmeti ihtiyacı karşısında, ülkelerin Gayri Safi Yurt İçi Hasıla’sındaki (GSYİH) sağlık harcamalarının oranını arttırması, ebe, hemşire ve hekim sayılarının yanında hastanelerdeki yatak kapasitesinin de arttırması gerekliliği ortaya çıkmaktadır.

Bu çalışmada dünyanın en yaşlı nüfusuna sahip ülkelerle Türkiye’nin sağlık göstergelerinin karşılaştırılması amaçlanmaktadır. Bu amaçla; birinci bölümde yaşlı nüfus ve doğumda beklenen yaşam süreleri karşılaştırılmaktadır. İkinci bölümde sağlık harcamaları kapsamında Cari sağlık harcamaları (GSYİH'nin % si), Yurt içi genel devlet sağlık harcamaları (cari sağlık harcamalarının % si) ve Yurt içi özel sağlık harcamaları (cari sağlık harcamalarının % si) verileri değerlendirilmektedir. Üçüncü bölümde ise; diğer sağlık göstergeleri kapsamında 1000 kişi başına düşen hekim, hemşire- ebe ve yatak sayıları karşılaştırmalı olarak ele alınmaktadır.