Sporun temeli antik dönemlere kadar dayanmaktadır. Avlanmak, yabani hayvanlardan korunmak gibi ihtiyaçlardan kaynaklı olarak çeşitli spor dallarının temelinin atıldığı ifade edilebilir. Olimpiyatların temeli ise, ilk olarak Yunanistan'ın Olimpia bölgesinde tanrılar tanrısı Zeus adına yapılan dinsel törenlere dahil edilen toprak saha koşularının yapılmasına dayanmaktadır. Yunan site devletleri arasındaki savaşları kısa süreliğine de olsa sonlandıran bu şenlikler giderek büyüyerek yarış ve rekabetin üst düzeyde yaşandığı çok büyük etkinlikler haline gelmiştir. Olimpiyatlar bir spor etkinliği olmanın ötesinde sosyal, ahlaki, etik, kültürel ve diplomatik platform olarak da görülmeye başlanmıştır. Bununla birlikte oyunlar amacından uzaklaşmış, kazanma hırsı ile yapılan şike olayları ve Roma’nın  işgali ile oyunlara dahil edilen Gladyatör dövüşleri ve sonunda ise Hristiyanlığın kabulü ile oyunların varlığına son verilmiştir. Modern Olimpiyatlar, Baron Pierre de Coubertin tarafından tekrar canlandırılmış ve Antik Olimpiyatlarda olduğu gibi temel amaç eşit şartlarda yarışmak ve bir üstünlük elde ederken etik kuralların ön planda tutulmasıdır. Etik, kişinin bulunduğu işte, kurumda veya ortamda yapması veya yapmaması gereken davranışlar olarak ifade edilmektedir. Sporda ve olimpiyatlarda etik ise, yaptığı branşın gerekliliklerini yerine getirirken kurallar dahilinde adil olanı yapmak anlamına gelmektedir. Çalışmanın amacı, bazı olimpiyatlarda meydana gelen bazı etik dışı davranışların irdelenerek çeşitli önerilerde bulunmaktır.