Selektif mutizm (SM) sözel ve sözel olmayan iletişim kısıtlığı ile ilişkili ve nadir görülen psikolojik bir bozukluktur. SM çoğu zaman ebeveyn ve kardeşleri gibi yakın ilişki kurdukları ortamlarda konuşan vakaların, okul ya da kamusal ortamlarda konuşamamaları şekilde görülmektedir. SM’de hafiften şiddetli düzeye doğru giden bir skala vardır. Kimi SM vakaları sözsüz iletişim kurmakla birlikte sözlü iletişim kurmaktan kaçabilmektedirler. Çoğunlukla kız çocuklarında görülen bu bozukluk sosyal fobi belirtileri ile karıştırılabilmektedir. SM’nin etiyolojisi incelendiğinde SM’yi ortaya çıkaran net bir nedenin olduğunu söylemek oldukça güçtür. İhmal, çocukluk çağı travmaları, ailede herhangi bir kaygı bozukluğu öyküsü, utangaçlık gibi mizaç özellikleri, sosyal deneyim eksikliği, anneye aşırı bağlılık, konuşma beklentisi ile yaşanan kaygı artışı gibi pek çok neden SM’nin gelişmesine yol açabilmektedir. SM’nin tedavisinde ise farmakolojik tedavi ile davranışçı müdahalelerin etkili sonuçlar verdiği tespit edilmekle birlikte aile-öğretmen ve klinisyen iş birliği ile bireysel terapiler, farklı ekollere yönelik oyun terapileri ile dil konuşma terapisi eşliğinde multidisipliner tedavilerin önerildiği görülmüştür. Alanyazında çoğunlukla vaka çalışmalarına rastlanmıştır. Bu bağlamda farklı oyun terapisi ekollerine yönelik müdahale araştırmaları ve farklı vaka çalışmalarının yapılması ile etkililik çalışmalarının artırılması önerilmiştir.