Değişimin hiç olmadığı kadar hızlı rekabetin ise hiç olmadığı kadar acımasız olduğu bir çevrede örgütlerin ayakta kalmalarının en önemli belirleyicisi doğru stratejik kararların alınmasıdır. Ancak doğru stratejik kararların alınması sürdürülebilir rekabet avantajının elde edilmesi konusunda tek başına yeterli değildir. Örgütün stratejik kararlarının örgütün tüm fonksiyonlarıyla uyumlu olması, bütüncül bir bakış açısıyla aynı örgütsel amaçları gerçekleştirmeye yönelmesi gerekmektedir. Örgütlerde strateji yapıcılar ve uygulayıcılar insanlardan oluşmaktadır. Dolayısıyla insanın kendisi başlı başına örgüte rekabet üstünlüğü kazandırabilecek bir stratejik unsur olarak ele alınmalıdır. Kaynak temelli yaklaşıma göre ikamesi ve taklit edilmesi zor olan insan kaynağının örgütün temel stratejik amaçlarıyla uyumlu bir şekilde yönlendirilmesi son derece önemlidir. Bu çalışmada genel işletme stratejileri ve insan kaynakları yönetimi uygulamalarının yatay ve dikey uyum süreçleriyle bütünleşmesinin örgütün genel performansı üzerinde nasıl bir etkiye sahip olduğu açıklanmaya çalışılmıştır. Genel işletme stratejilerinin çerçevesi ise Porter’ın önerdiği jenerik (rekabetçi stratejiler) stratejilerle sınırlandırılmıştır. Yatay ve dikey uyum sağlama süreçlerinde yöneticilere düşen roller, bu süreçlerde karşılaşılabilecek sorunlar ve örgüt yapısının önemi de bu çalışmada ele alınmıştır. Özellikle insan kaynakları süreçlerinin yapılandırılmasında, stratejik kararların alınması ve uygulanmasında örgüt yapılarının da stratejik bir role sahip olduğu düşünüldüğünde mekanik ve organik örgüt yapılarının açıklanmasına yer verilmiştir. Ve bu örgüt yapılarının insan kaynakları süreçlerinin tasarımında, uyum ve bütünleşme sürecine katkılarının stratejik önemi de vurgulanmıştır. Sonuç olarak bu çalışmayla stratejik insan kaynakları yönetiminin genel işletme performansı üzerindeki olumlu etkilerinin altını çizerek alana katkı sunmak amaçlanmıştır.