Suriye’de Arap Baharının etkisiyle başlayan protestolar kısa sürede iç savaşa dönüşmüştür. İç savaştan kaçan Suriyeliler de kitlesel olarak Türkiye’ye sığınmıştır. Bu sebeple Türkiye 2011 yılından beri yoğun göç alan bir ülke durumundadır. Sığınmacılar ilk yıllar sınırdaki kamplarda misafir edilmiştir. Suriye iç savaşının bitmemesi sığınmacı sayısını arttırırken kamplarda yer kalmamasına sebep olmuştur. Bu durum sığınmacıların istediği şehre gitmesine yol açmıştır. Özellikle İstanbul en çok göç alan şehir olmuştur. Misafirlik ve geçicilik söylemleriyle bir süre hoşgörüyle karşılanan sığınmacılar sürenin uzamasıyla beraber özellikle büyükşehirlerde tedirginliğe sebep olmuştur. Tedirginlik tek taraflı olmamıştır. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları kadar Arap göçmenlerde de aynı tedirginlik vardır. Tedirginliğin temel sebebi iki toplumun da birbirini tanımamasındandır. Bu bilememe durumu ikileme sebep olmaktadır. Tedirginliğin içinde saklanan ikilem ise manipülasyona açıktır. Tedirginlik hoşgörüye, dayanışmaya, yardımlaşmaya evirilebileceği gibi hoşgörüsüzlüğe, nefrete ve ırkçılığa da evirilebilir. Çalışmanın amacı kent dinamikleri çerçevesinde göçlerin ortaya çıkardığı tedirginlikleri göstermektir. Bu minvalde toplumsal tedirginliklerin sebepleri incelenmektedir. Zygmunt Bauman’ın modernleşme ve müphemlik üzerine görüşleri makalede tedirginlik kavramının destekleyici teorisidir.