Birinci Dünya Savaşı sonunda Osmanlı Devleti’nin işgali ve parçalanması Siyonizm’e Filistin’e yerleşme ve bir İsrail devleti kurma vizesini vermiştir. Bu plan çerçevesinde önce ABD, İngiltere ve Fransa’nın desteğini alan Siyonizm, ikinci engel olan Vatikan’ın ortadan kaldırılması ya da etkisizleştirilmesi konusunda büyük çaba harcamıştır. 1919’un hemen başlarında Yahudi yazarlarından “Joseph Jacobs, Yahudilerin Medeniyete Katkıları, New York 1919” adlı bir eser yayınlamıştır. Bu eser Vatikan’a karşı güçlü bir savaş başlatılmıştır. Bu savaşı açıktan göğüslemek isteyen Vatikan ise Yahudilerin Filistin’e hiçbir şekilde yerleşmelerine izin verilmeyeceğini ilan etmiştir. Ancak Vatikan’ın 1922-1933 yılları arasında uyguladığı bu politika, Siyonizm’in baskısıyla 1933’ten sonra değişti, hatta Filistin’de verilen tavizler karşılığında Vatikan tarafından tamamen rafa kaldırılmıştır. 1936’dan sonra Siyonizm politik bir değişikliğe giderek hedef tahtasına yeniden Vatikan’ı koymuştur. Bu savaş, Şubat 1936’da İngiltere menşeli bir Katolik Gazetesi’nde yayınlanan “Jewish Peril” adlı makale ile başlatılmıştır. Vatikan bu durum karşısında bütün paydaşlarını göreve çağırsa da, Siyonizmin kurbanı olmaktan kurtulamamış, İkinci Dünya Savaşı arifesinde Yahudilerin taleplerine boyun eğdi. Hatta şiddetli bir Yahudi aleyhtarı pozisyonuna maruz kalmaktan da kurtulamamıştır.

Bu makalede Yahudilerin 1919-1936 yılları arasında Filistin’e yerleşme planlarına uygun olarak Vatikan’ın muhalefetinin kırılışı, Avrupa kamuoyunun Yahudilerin lehine ele geçirilmesi ve İkinci Dünya Savaşı öncesinde bütün Avrupa’da sözde soykırımı tetikleyecek büyük bir Yahudi aleyhtarlığının başlatılmasının nasıl kurgulandığı üzerinde durulacaktır.