Örgütlerin içinde bulunduğu belirsizlik ve yoğun rekabet ortamı stratejik kaynakları arasında yer alan insan kaynağının etkin ve refahını esas alan konuları ön plana çıkarmaktadır. İnsan kaynağının örgütsel hedeflere bağlı ve örgütsel vatandaşlık davranışı içerisinde pozitif rol davranışı göstererek yaratıcı ve yenilikçi çözümler ortaya koyması örgütlerin rekabet avantajını ve genel performansını doğrudan etkilemektedir. Ancak son dönemde artan rekabet şartları, işgücündeki çeşitlilik ve örgüt ortamındaki rekabet kültürü örgütün sinerjisini bozan yeni bir olgu olarak işyerinde dışlanmayı gündeme getirmektedir. Çalışanın iş ortamında yok sayılması, görmezden gelinmesi, izole edilmesi ve iletişim girişimlerinin açık bir şekilde reddedilmesi olarak gözlemlenen işyerinde dışlanma hem birey hem de örgüt açısından dolaylı ve doğrudan pek çok olumsuz süreci tetiklemektedir. Bireyin psikolojik ve fiziksel sağlığını ve örgütün performansını ve etkinliğine önemli ölçüde zarar vermektedir. Bu noktada doğurduğu olumsuz etkiler açısından gerek üst yönetimin gerekse insan kaynakları profesyonellerinin üzerinde önemle durması gereken bir konudur. Bu kapsamda kitabın bu bölümünde işyerinde dışlanmaya yönelik farkındalığın artırılması adına kavramın kökeni, oluşumuna ilişkin koşullar, bireysel ve örgütsel sonuçları detaylı bir şekilde ele alınmıştır. Sonuç bölümünde yönetici ve politika belirleyicilere yönelik öneriler paylaşılmıştır. İşyerinde dışlanmaya yönelik alınacak tedbir ve sonuçların başta çalışanın sağlıklı bir örgüt iklimi içerisinde bulunmasına, kişisel iyi oluş haline ve örgütsel çıktılara önemli katkıları olacağı değerlendirilmektedir.