Bu çalışma,  enerji yoğunluğu ve ekonomik kompleksitenin Türkiye’nin karbon ayak izi üzerindeki etkisini 1965-2016 dönemi için Çevresel Kuznets Eğrisi (EKC) çerçevesinde incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın kapsadığı dönem ve bu dönemde Türkiye ekonomisinin yaşamış olduğu yapısal dönüşüm göz önünde bulundurularak değişkenler arası ilişkiler yapısal kırılmalar altında incelenmiştir. Çalışmada öncelikle Carrion-i-Silvestre (2009) çoklu yapısal kırılmalı birim kök testi ardından Maki (2012) yapısal kırılmalı eşbütünleşme testi uygulanmıştır. Uzun ve kısa dönem katsayıları dinamik en küçük kareler yöntemiyle (DOLS) ile tahmin edilmiştir. Yapılan analize Hatemi-J asimetrik nedensellik testi ile son verilmiştir. Analiz sonucunda EKC hipotezinin doğrulandığı görülmüştür. Uzun dönem katsayı sonuçlarına göre enerji yoğunluğunun karbon ayak izini azaltırken ekonomik kompleksitenin karbon ayak izini arttırdığı sonucuna ulaşılmıştır. Çalışma sonuçları, politika yapıcıların ülke ekonomisinde verimliliği arttıracak ve üretimde enerji yoğunluğunu azaltacak ekonomik dönüşüm politikaları geliştirmesi gerektiğini ortaya koymaktadır. Böylece üretim faaliyetlerinin çevre üzerinde yarattığı baskı nispeten azaltılmış olacaktır.