Yenilenebilir kaynaklardan elde edilen yeşil enerji, günümüz gri ekonomileri için geleneksel fosil yakıtlara dayalı enerji arzında temel dönüşüm politikalarının anahtarı olmuştur. 1970’lerde yaşanan petrol krizi sonrası yeşermeye başlayan yenilenebilir enerji 2000’li yıllarla birlikte iklim değişikliği ile mücadele kapsamında yeni bir ivme kazanmış, Kyoto ve Paris Antlaşmaları sonrasında tüm dünya da olduğu gibi AB ve Türkiye için de yeşil enerji potansiyelinin kullanımında güçlü bir irade ortaya çıkmıştır. Enerji ihtiyacında ithalata bağımlılık oranı yüksek olan AB’nin ve Türkiye’nin gerek güvenli, uygun fiyatlı, ulaşılabilir ve sürdürülebilir enerji arzını sağlaması gerekse iklim değişikliği ile mücadele kapsamında emisyon azaltım hedeflerini gerçekleştirebilmesi yine yenilenebilir enerji alanında gerçekleştirecekleri yeşil enerji dönüşümü ile mümkün olabilecektir. Bu bağlamda çalışmada; İklim değişikliği ile mücadele alanında lider olma niyetini Avrupa Yeşil Mutabakatı ile somutlaştırarak 2050 yılında Avrupa kıtasını iklim nötr ilk kıta haline dönüştürme hedefini açıklayan AB ile tam üyelik müzakere sürecini yürüten ve 2053 net sıfır emisyon hedefini açıklayan Türkiye’nin yeşil enerji alanında ortaya koydukları politika ve uygulama sonuçları analiz edilerek mevcut durum açısından yakınsama ve uyum derecesi araştırılmıştır.