Sanatçının tanımı “bilgisini, uzmanlığını ve hakikatle olan ilişkisini estetik mücadele alanında kullanan kişi” olarak yapılırsa, 1990’larda Türkiye’de kurumsal olarak inşa edilen güncel sanat politikaları ekseninde sanatçının üstlendiği “rol” ve sanatçının çağdaş toplum yapısındaki “işlevi” eleştirel bir analize tabi tutulabilir. Günümüz toplumunda sanatçı hangi bilgiye sahiptir? Kitleden farklı olarak düşündüğü, tasarımladığı alanlar nelerdir? En önemlisi birebir politik bir angajmana bağlı olmadan “poetik” bir rolü üstlenmekte midir?

1990’lar Türkiye’de gündelik alışkanlıklar noktasında büyük farklılaşmalar getirmiştir ve bu süreç her yıl artarak, devam etmektedir. İnternet, cep telefonları, alışveriş merkezleri, iş dünyası dergileri ve özel üniversiteler bu kurumsallaşmada göstergeleri oluşturan unsurlardan sadece bir kaçıdır.  Bu dönemi imleyen en önemli parametre ise mal üretiminden bilgi üretimine geçiştir. Bu çalışmada günümüz sanatçısının sosyolojik bir terimle “toplumsal bir tip” olarak okunabilmesi için en uygun modelin “yeni orta sınıf” kavramı olduğu ileri sürülerek, “yeni orta sınıf” kavramı ekseninde konu analiz edilmektedir.