İnsanların kendilerini geçmiş dönemde hüznü yaşayan kişilerin yerine koyarak onların çektiği acıya ortak olma ve ruhlarını arındırma çabası literatürde “katarsis” olarak geçmektedir. Bu kavram aslında tam anlamıyla hüzün turizminin özünü içermektedir. İnsanları hüzün turizmine çeken temel unsurlar, hüzün, ölüm, acı ve keder anlarını tekrar yaşama istekleridir. İnsanların geçmişte yaşanmış olan acı ve üzücü olaylardan ders çıkarması ve toplumsal belleğin gelecek nesillere aktarılması açısından hüzün turizmi diğer turizm türlerinden farklı olarak önem taşımaktadır. Yakın geçmişte yaşanmış olan kötü deneyimler ve felaketlerden geriye kalan izler insanoğlunda her zaman bir merak ve ilgi uyandırmıştır. Gerçekleşen bu felaketleri yerinde görme duygusu ve tanıklık etme isteği insanları hüzün turizm destinasyonlarına çekmektedir. Bu kitap bölümünün amacı, geçmişte yaşanan savaş, vahşet ve felaketlerin gerçekleştiği ve günümüzde hüzün turizm destinasyonları olarak öne çıkan mekânlar hakkında bir değerlendirme yapmaktır. Bu amaç doğrultusunda kapsamlı bir literatür taraması yapılmıştır. İlk bölümde hüzün turizm kavramı anlatılarak insanları hüzün turizm destinasyonlarına çeken motivasyonlar hakkında bilgiler verilmiştir. Daha sonraki bölümlerde, toplanan verilere nitel araştırma yöntemleri içerisinde yer alan içerik analizi yapılmıştır. Bu çalışmanın önemi literatürdeki bu alanda önemli isimlerden olan Stone’un (2006) çalışmasındaki “en karanlık” kategorisinde yer alması beklenen dünyadaki en karanlık hüzün turizmi destinasyonların belirlenmesi ve bir arada sunularak bu destinasyonlar hakkında bilgi verilmesinden oluşmaktadır. Sonuç olarak, insanoğlunun geçmişte yaşadığı korkutucu ve ürkütücü olayları anımsatan bu destinasyonların sürdürülebilirliğinin sağlanması, olaylardan ibret alınması, eğitim verilmesi ve bu sayede bir duyarlılık yaratılması amaçlanmıştır.