Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üye olma isteği, genel anlamda batılılaşma ve özelde Avrupalılaşma hedefine ulaşabilme yolundaki en önemli aşamalarından biri olarak, 1959 yılında başlamıştır. 1987 yılında gerçekleştirilen tam üyelik müracaatını takiben, Aralık 1999’daki Helsinki zirvesinde aday ülke statüsünün verilmesi ve Ekim 2005’te de müzakere sürecinin başlamasıyla birlikte Türkiye’nin tam üyelik süreci son aşamasına girmiş görünmektedir. Bununla beraber uzun yıllardır devam eden süreç, ülke içerisinde farklı şekillerde değerlendirilmiş ve Avrupa Birliği’ne ilişkin ortak bir kamuoyu yaratılamamıştır. Bunun en önemli sebeplerinden birisi, siyasal partilerin ve seçmenlerinin konuya yönelik ilkesel bir politika takip etmeleri yerine ülke içerisindeki konjonktüre göre hareket etmeleridir. Kuşkusuz, Türkiye’de çeşitli birimlerin konuyla alakalı hatalı yaklaşımları olmakla birlikte, Türkiye’ye sürekli olarak “sabır” telkin eden Avrupa Birliğinin de bu konuda çok samimi olduğunu söylememiz güçtür. Bu çalışmada, Türkiye’de 2007 yılında yapılan Milletvekili Genel seçimleri ışığında siyasal partiler ve seçmenlerinin Avrupa Birliği algısı incelenecektir. Çalışmamızda, bu doğrultuda konuyla ilgili kavramsal bir giriş yapıldıktan sonra, ikinci bölümde siyasal partilerin 1980 yılı sonrası Avrupa Birliği’ne yönelik yaklaşımları incelenecektir. Son bölümde ise, seçmenlerin Avrupa Birliği algısı, Türkiye genelinde yapılmış olan alan çalışması sonucu tespit edilen verilerle detaylı olarak ele alınacaktır.