Kentler barındırdıkları nüfus nedeniyle gıda tüketim alanlarıdır. Gıda tedariki de beslenmek zorunda olan ve tarım dışı faaliyetlerde uzmanlaşmış olan kentliler için önemli bir konudur. Gıda sisteminin sürdürülebilirliği, erişilebilirliği ve güvenliği kentsel sistemlerle doğrudan etkileşim halindedir. Bu nedenledir ki, kentlerin büyümesi kentsel gıda talebinin kırsal alanlar ve tarımsal tedarik zincirleri üzerinde büyük stres oluşturmaktadır. Diğer taraftan kentler, gıda ürünlerinin işlenmesi, depolanması ve dağıtılması için uzmanlık sağlamaktadırlar. Günümüzde dünya genelinde kentsel nüfusun önlenemez artışı, kentler ile tarım, dolayısı ile de gıda ilişkisinin yeniden değerlendirilmesine neden olmaktadır. Günümüz kentleri ve kentlileri gıda güvenliği ve erişim sorunlarını sıkça yaşamaktadır. İlk defa 1948 yılında Birleşmiş Milletler (BM) İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinde gıdaya ulaşım hakkının insanın en temel hakkı olduğu belirtilmiş ve 70’li yıllar; gıda krizi ve kentsel gıda üretimi kavramından bahsedildiği seneler olmuştur. Gıda krizi, arz ve talep dengesinin talep yönünde aşırı şekilde artışı sebebi ile gıda temini veya erişiminin ciddi şekilde bozulması ile ortaya çıkan durumu ifade etmektedir. İnsanlık tarihi boyunca gıda krizleri yaşanmıştır ancak günümüzde küresel ölçekte gıda krizi yaşanmakta ve dünya gıda fiyatlarının süreklilik taşıyacak biçimde yükselmesi olarak izlenmektedir. Bu çalışma üç temel başlıkta ele alınmıştır. Birinci başlık, kentler ile gıdanın, dolayısı ile tarımın ilişkisini ortaya koymayı, ikinci başlık kentlerde yaşanan gıda krizinin nedenlerine ve süreçlerine bir bakış atmayı ve son başlık ise kentlerdeki gıda krizlerini aşmak için hangi temel eylemlerin yapılabileceğini ortaya koymayı hedeflemiştir.