Spiritualite kavramına ilgi 1960’larda özellikle ikinci dünya savaşı sonrasında artmıştır. Spiritualite kavramına ilginin artmasının nedenleri olarak; maddi şeylerin mutluluk getirmemesi, modern bilimin ölüm, acı çekme ve kayıp karşısında insanların yaşadığı kişisel anlam kaybını göstermede yetersiz kalması, ağrı gibi birçok problemin bilimsel yaklaşım ile çözülememesi, şiddet gibi sosyal ve kültürel problemlerin artışına cevap bulma isteği, huzurlu, anlamlı yaşam ve ilişki arayışı gösterilmektedir. Spiritualite özellikle kriz ya da ciddi hastalık zamanlarında biyo-psiko-sosyal boyutları bütünleştirdiği için temel bir insan boyutu olup, sağlıkta da önemli rol oynamaktadır. Çünkü hastaların sağlık davranışları ve sağlık kararları üzerinde de etkili olabilmekte ve spiritiual deneyimlerin sağlık konusundaki inançlara yararları vurgulanmaktadır. Hastalara daha iyi bakım sunmak için, insani ve ahlaki onuru korumak, insan sağlığı üzerinde önemli etkisi olan spritualiteye daha fazla dikkat etmek ve bakım yeterliliğine sahip olmak gerekir. Bakım için gereken becerilere ilaveten hemşirelerin spiritual bakım alanında yetkin olabilmeleri için yeterlilik ve beceri kazanımı da gerekli görünmektedir. Çünkü spiritual konular yaşam kalitesi bozulan ve özellikle de yaşamı tehdit edici hastalıkları bulunan hastaların uyum sürecinde önemli rol oynamaktadır. Bu nedenle hastaların spritiual ve duygusal gereksinimlerini gözetmek genellikle hemşirelerin özel dikkatini gerektiren bir kalite bakım bileşeni olarak kabul edilmektedir. Hastaların iyileşmesinde ve sağlık hizmetlerinin işleyişinde bu kadar yararı olan spiritüal bakım, bu kritik birimlerde çalışan hemşireler için daha ön plana çıkmaktadır. Hemşireler hastalara bakım verirken maneviyat ve ölüm algısının farkında olmalılar. Hemşirelerin, manevi ihtiyaçları ve bakımı nasıl algıladıkları, gönüllülükleri,  duyarlılıkları manevi gereksinimlerin karşılanmasında önemli bir rol oynamaktadır.