Waldorf yaklaşımı 1919 yılında Rudolf Steinner tarafından kurulan bir eğitim ekolüdür. Bu yaklaşım çocuğun ilk yıllardan itibaren sosyal- duygusal, psikomotor, bilişsel ve ruhsal yönlerden bütüncül ve dengeli bir şekilde gelişmesini, sanatsal, müziksel olarak çocuğun eğitilmesini ve rekabet olmadan iş birliğine dayalı sosyalleşmeyi öğrenmesini hedefleyen çok yönlü ve derin bir eğitim yaklaşımıdır Nörobilim ise beynin çalışma prensiplerini, işleyişini ve sinir sistemini inceleyen bilimdir.  Bu çalışmada Waldorf yaklaşımı uygulamaları ve nörobilim alan yazınları derinlemesine araştırılarak Waldorf yaklaşımının nörobilimsel açılardan incelenmiş olup yaklaşımın pek çok nörobilimsel özelliği olduğu anlaşılmış ve bu özellikler belli başlıklar altında sınıflandırılarak anlatılmıştır. Özellikle Waldorf yaklaşımında çevrenin, sınıf materyallerinin nörobilimsel özellikler taşıdığı görülmüştür. Waldorf yaklaşımında bütüncül gelişimin, hareket eğitiminin, sosyalleşmenin, sanat ve müziğin farklı yönlerden birçok nörobilimsel dayanağı olduğu yapılan bu araştırma sonucunda ulaşılmıştır.