Uzun yıllar geleneksel bir psikanalist olarak çalışan Heinz Kohut, yıllar içerisinde psikanalitik kuramın eksiklerini görmüş ve klinik deneyimlerinden de yola çıkarak, yaşamının sonlarına doğru kendilik psikolojisi ismiyle kendi kuramını oluşturmuştur. Başlangıçta narsisistik gelişimi anlamaya yönelik yaptığı çalışmalar, zamanla gelişmiş ve diğer psikopatolojileri de ele alan kapsamlı bir kurama dönüşmüştür. Geldiği son noktada, tüm psikopatolojilerin temel kaynağının kendilikte yer alan bozukluklardan kaynaklandığına inanmış ve bu minvalde kurama son şeklini vermiştir. Kuramda narsisizmi detaylı şekilde ele alan Kohut, sağlıklı bir kendilik gelişimi için narsisizmin önemini sık sık vurgulamıştır. Kendiliğin, büyüklenmeci kendilik ve ülküleştirilmiş ebeveyn imagosu şeklinde iki kutbu olduğunu ve bu kutupların gelişim süreçlerinde aynalanma ve kendilik nesnesinin önemli bir yer tuttuğunu belirtmiştir. Kohut, kendilik gelişiminde optimal kırılmaların önemine dikkat çekmiş ve kendiliğin ihtiraslar, ülküler ve yetenek ve beceriler şeklinde üç bileşenden oluştuğunu ileri sürmüştür. Kendilik bozukluklarını da üç farklı başlıkla sınıflandıran Kohut, birinci grubu kişilik ve davranış bozuklukları, ikinci grubu kendilik durumları ve üçüncü grubu da çeşitli kişilik tipleri ile kategorize etmiştir. Terapideki genel amacı, kişinin kendilik yapısındaki bozuklukların onarılması ve kendiliğin yeniden yapılandırılması olarak ifade etmiştir. Terapi sürecinde içebakış, eşduyum ve kendilik nesnesi aktarımlarının yoğun şekilde yer aldığını belirten Kohut, eşduyumun en önemli teknik olduğunu vurgulamıştır. Narsisizmi diğer kuramcılardan farklı şekilde ele alması ve kendiliğe bütüncül bakış açısıyla, kendilik psikolojisi ses getiren ve alanyazına önemli katkılar sunan bir kuram olarak değerlendirilmektedir.