Osmanlı Sultan II. Abdülhamid; 31 Ağustos 1876’da ağabeyi Sultan V. Murad’ın tahttan indirilmesinin ardından Osmanlı Devleti’nin 34. padişahı olarak tahta çıkmıştır. Otuz üç yıl tahtta kaldıktan sonra 31 Mart Vakası’nın ardından, 27 Nisan 1909’da tahttan indirilmiştir. Bu çalışmada 31 Mart Vakası’ndan sonra Sultan II. Abdülhamid’in tahttan indirilişi hadisesi ve müteakiben vuku bulan gelişmeler ile bu vesileyle Sultan II. Abdülhamid hakkında neşredilen bentler ele alınmıştır. Doküman incelemesine dayanan bu tarihsel araştırmanın ana kaynaklarını Avusturya-Macaristan basını oluşturmaktadır. Araştırma sonucunda Sultan II. Abdülhamid’in tahttan indirilişini kaderci bir anlayışla kabul ettiği ve genel olarak taht değişikliğinin diplomatik çevrelerde olumlu bir hadise olarak değerlendirildiği görülmüştür. Söz konusu bentlere Sultan II. Abdülhamid’in despotik bir hükümdar olarak ve daha çok olumsuz yönleriyle yansıdığı ve hakkındaki neredeyse tek olumlu özelliği olarak devletlerarası ilişkilerdeki diplomatik becerisine değinildiği görülmüştür.