Yazma, gündelik hayatta az kullanılan dil becerisidir. İnsanlar, çoğunlukla sözlü iletişimi tercih eder. Oysa yazma, duygu ve düşüncelerin kalıcılığı açısından son derece önemli bir yere sahiptir.  Alan yazında bulunan çalışmalardan faydalanılarak Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’n de yazma eğitim çalışmalarını belirlemek ve tespit edilen verilerin doğrulan- masında kaynak kişilerle karşılıklı görüşmeler yapılmıştır ve sorgu- lanmıştır. Osmanlı Devletinin  son dönemi eğitim  politikası ve 1869 Maarif-i Umumiye Nizamnamesi’nde yer alan Türkçe eğitimiyle ilgi-li kısımlar incelenerek arşiv belgelerinden yararlanılmış ve okullar için ayrı ayrı verilen mevzuatlar üzerinde konu tartışılmış ve yorumlanmıştır. Osmanlı  Devletinin eğitim sistemini  bütünsel olarak ele  alan   bir eser olan Salname-i Nezaret-i Maarif-i Umumiye adıyla devlet tarafından yayımlanan eğitim yıllıkları incelenmiştir. Bu  çalışmada literatür taraması yapılmış, veriler doküman analizi tekniğiyle toplanarak çalışmada belirtilmiştir nitel  araştırma  yöntemlerinden  betimsel  analiz  yöntemi kullanılmış ayrıca içerik analizinden de faydalanılmıştır. Çalışmanın amacı Osmanlı devleti, Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’n de yazma eğitim çalışmalarını belirleyerek Türkçe öğretiminin yazma eğitimiyle ilgili kısımlar incelenip arşiv belgelerinden yararlanılarak okullar için ayrı ayrı verilen mevzuatlar üzerinden gidilerek konu tartışılıp yazma eğitimi becerilerinin uygulamasının geçmişten günümüze nasıl uygulandığı ve yapılandırmacılık kuramıyla birlikte yazma eğitimi anlayışında yazma eğitimi becerilerinde ne gibi değişiklikler gösterdiğini belirlemek ve bu anlayışla birlikte söz konusu yazma becerinin geldiği son noktayı bu işin uygulayıcılarına yani öğretmenlere danışarak artıları/eksileri belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın araştırma alanı olarak belirlenen Osmanlı devleti, Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin yazma eğitim çalışmalarına kaynaklık ettiği söylenebilinir. Araştırma sonucunda, Osmanlı  Devleti yazma eğitim becerisini halkın  birliğini  ve  dirliğini sağlamak için ve yazma eğitimini birleştirici unsur olarak görmüş ve uygulanmıştır. Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’n de yazma eğitim becerisi çalışmaları Türk eğitim sisteminin genel yapısına uygun olarak yüz yüze sınıf ortamında eğitimci tarafından okul fişleri ve tahtaya yazarak anlatılacak şekilde aktarımı devam etmiş olup günümüzde yazma eğitimi çözümleme-bireşim yönteminin tercih edildiği görülmüştü.