Agonistik demokrasi, liberal demokrasinin krizine bir çözüm önerisi olarak Chantal Mouffe ve Ernesto Laclau tarafından kavramlaştırılmıştır. Agonistik demokrasi, antagonizma ve hegemonya olmak üzere iki temel kavram üzerine odaklanmaktadır.  Agonistik demokrasi antagonizmaların agonizmaya dönüştürülmesini ifade eder. Ehlileştirilmiş antagonizmayı, çatışmalı konsensüsü, farklıkları tanımayı ve kabullenmeyi, siyasi alanda çoğulcu demokrasiyi savunmaktadır. Çalışmada, parti içi muhalefet agonistik demokrasi örneği midir? sorusuna yanıt aranmaktadır. Parti içi muhalefet agonistik demokrasi ile bağdaşmakta fakat uygulamada farklılıklar olması açısından değerlendirilmesi gerekmektedir. Çalışmanın yöntemi literatür taraması, sosyal medya analizi, gazete ve demeçler derlemesi, parti tüzüğü incelemesi üzerine oluşturulmuştur. Çalışma konusunun daha önce çalışılmamış olmasından dolayı ulusal yazına katkı sağlaması beklenmektedir.