Yüzyıllardır Arap coğrafyası, Türk Cumhuriyetleri ve Avrupa’da yaygın şekilde kullanılan udun öğretim teknikleri çoğunlukla meşk sistemine dayanmaktadır. Günümüzde bu sistem devam etse de son iki yüzyıldır metotlaşma çalışmaları bir hayli önem kazanmıştır. Ud çalgısına yönelik, basılmış, basılmamış metotlar ve yüzlerce sayfalık notlara sahibiz. Bu çalışmada, bahsi geçen metotlardan önemli iki tanesini incelenmiş ve karşılaştırılmıştır. Udun önemli icracılarından Şerif Muhiddin Targan ve Mutlu Torun’un metotlarını detaylı inceleyerek, öğrenciler ve öğreticiler tarafından tercih edilebilirlik sebepleri çözümlenmeye çalışılmıştır. Ud öğretimindeki temel yaklaşımlar, çalışma yöntemleri, ileri icra seviyelerindeki öğrencilere yönelik yaklaşımlar değerlendirilmiştir. Mutlu Torun’un metodunun neden daha çok tercih edildiğine dair argümanlar temellendirilmiştir. Çalışmanın amacı,  bu konuda araştırma yapmak isteyenlerin istifade edebileceği bir kılavuz olmaktır.