Tıbbi Deontoloji, tıp mesleği içerisindeki yükümlülükler bilgisini kapsamaktadır. Tıbbın gelişim serüvenine bakıldığında deontolojik kaidelerin her daim kendisine yol bulduğu söylenebilir. Günümüzde tıp etiğinin temel kodları olarak bilinen yararlılık, zarar vermeme, adalet ve özerklik kavramları Hipokrates’ten beri tıp ilminin içerisinde yer almaktadır. Tıp tarihine bütüncül bakıldığında hasta ile iletişim ve etkileşimde sergilenen yaklaşımlarda bu ilkelerin her birinin yansımalarını görebilmekteyiz. Kendi medeniyetimize ve yakın tarihimize geldikçe bunun örneklerini bilim insanları bazında verebiliriz. Osmanlı Devleti’nin son dönemlerinde modernleşme hareketleri bağlamında XIX. yüzyılda açılan Mekteb-i Tıbbiye’de ilk deontoloji derslerini veren hocalardan birisi olan Doktor Nurican Efendi (1828-1898) bu alanın önemli isimlerinden birisidir. Tıp tarihi ve deontolojide eserler bırakmış bir şahsiyet olan Nurican Efendi’yi ve eserlerini tanımak tıp tarihimizi daha iyi anlamamıza yol açacaktır. Bu anlamda bu çalışmada Doktor Nurican Efendi’nin “Müslümanların Tabâbete Ettikleri Hizmet, Yâhûd Sevâkı Maârifimizden Bir Nebze” adlı eseri üzerinde durulmuştur.